Paralelismos entre os graos de coñecemento e o mito da caverna

Existe un paralelismo entre os graos de coñecemento e o mito da caverna.
Se lembramos, ao principio os prisoneiros non poden ver nada máis que as sombras proxectadas. Ese momento correspóndese co grao máis baixo de coñecemento, a conxetura ou imaxinación.
Nun segundo momento, o prisioneiro observa directamente as figuras que eran proxectadas pola fogueira. Ese grao de coñecemento é a fe ou crenza.
Cando o prisioneiro sae da caverna hai un cambio. Antes estaba na caverna, coma se fora o mundo sensible. É agora está no mundo exterior, coma se fose algo a parte. Semella o mundo das Ideas.
O coñecemento da caverna é coma a doxa, e o coñecemento do mundo exterior é coma a episteme.
Unha vez fora da caverna, o prisioneiro non pode ver os obxectos reais, so as sombras ou os reflexos, porque lle custa adaptar á vista á luz. Este é como o tercer grado de coñecemento, o pensamento.
É por último pode levantar a vista e contemplar os obxectos directamente, e incluso o propio sol. Este último grao correspóndese coa intelixencia ou dialéctica. É o sol correspondese á Idea do Ben. que ilumina todos os obxectos do mundo das Ideas e nos permite coñecelos coa nosa intelixencia, igual que o sol ilumina o mundo exterior e nos permite ver.
O sol é unha metáfora da Idea de Ben.
As cadeas que teñen amarrados aos prisioneiros e só lles dixan ver as sombras correspóndese coas costumes, os mitos, as tradicións, os prexuizos....
Se quero coñecer unha Idea teño que preguntarme polo obxecto perfecto. A Idea do ben é a cúspide das Ideas, é a que ilumina as Ideas a nosa intelixencia, igual que na Terra o Sol ilumina as cousas sensibles, as fai perceptibles.