Obra de Aristóteles

O Liceo estivo moitos anos funcionando, por iso conservamos moitas obras de Aristóteles. Pero por desgracia non conservamos as que escribiu para o público, que tamén tiñan forma de diálogo, como as do seu mestre e seguramente igual de boas.
As obras que ocnservamos son compostas na sú amaior parte por escritos do propio Aristótles, non destiñados a ser publicados, senón para o seu uso na escola.
Tamén conservamos os apuntamentos dos seus alumnos, e algún escrito máis. Isto fai que as obras de Aristóteles non teñan a calidade literaria como as de Platón, pero si moitísima calidade filosófica.
Son máis difíciles de ler, máis duras, secas, son argumentos limpos, sin a teatralidade que lles da a forma dialogal.
A estructura da súa obra ven dada polo traballo que fixo un editor chamado Andrónico de Rodas (s. I a.C). As pasou de formato libro a formato códice. O que hoxe chamamos libro é un códice. E chamaban libro a un rollo de pel enrolada en dous paliños, que se usou ata que apareceu o papel, que é moitísimo máis cómodo.
O que hoxe entendemos como "libros", é dicir, os códices, gardábanse en caixóns de pel. O que hoxe chamamos volumen, tomo.
Pensamos que fixo moi ben o seu traballo. O leeu todo antes, e ordeou cada libro no códice por temas. Por exemplo; no o códice de física estaban todos os libros de física. Antes os libros non tiñan capítulos, senón libros. Pero en ética non cuperon todos, así que fixo dous códices de ética, a ética a Nicómaco (o seu fillo) e a ética a Eudemo.
E así fixo con todos. As asignaturas de hoxe son coma os códices de Aristóteles. Lembrade que o saber é so un. E nos o dividimos en diferentes aspectos, pois non podemos abarcalo todo. Así que Andrónico de Rodas fixo esta labor de dividir a filosofía de Aristóteles en temas.
Ao final quedáronlle uns libros cos que non sabía moito que facer, porque non sabía precisar de qué trataban. Falaban de unha Filosofía primeira. A tradición conta que estaban na estantería despois da física e os chamou "o que está máis alá da física".
meta-tafisicá > metafísica . E así, este editor inventou este térmo.
Outros din que lle puso este nome porque os editou despois da física. Fora como fose, o nome se corresponde moi ben co tema do que tratan os libros, e quedou acuñado na tradición filosófica como termo para designar aos escritos que tratan de esta temática.
A física estuda aos seres concretos, e a metafísica estuda o que hai en común en todos eles; o SER, o grado máis alto de abstracción (ven do cepncepto de Ser en Parménides). Á metafísica, Aristóteles a chama Filosofía primeira.
Os límites entre metafísica e física non sempre están claros, por iso algúns autores consideran que algúns dos libros da metafísica de Aristóteles están cambiados, deberían estar na física, e viceversa.

Algúns das súas obras son:
Política, Categorías, Física, Retórica, Poética, Ética a Nicómaco, Ética a Eudemo... entre outras.