Ética en Platón

Cada unha das tres almas de Platón exerce unha función dentro do individuo.
A alma racional exerce o goberno do mundo entero, a dirección do home;
A alma irascible exerce a defensa so individuo;
E a alma concupiscible busca obter o necesario para vivir, como traballar
Para coñecer ao home debemos guiarnos pola Idea do Ben. ¿Quén será o home bo? O home bo será o que practica a virtude, o conxunto de hábitos, as constumes adquiridas pola educación e pola repetición (por exeplo, madrugamos para realizar os nosos quefaceres).
¿Cales son as vitrudes? Hai catro. Haberá unha virtude para cada alma, e unha cuarta virtude será global, e tamen será a máis importante.
A virtude la alma racional é a sabiduría. A sabiduría consiste en adpatar o noso comportamento a cada necesidade. Tamén podemos chamala prudencia.
A alma irascible terá como virtude o valor, tamén chamada fortaleza.
E a virtude da alma concupiscible é a moderación ou templanza.
A cuarta virtude, a máis importante, e a que relaciona as tres almas entre si, facendo que cada unha se ocupe da función que lle corresponde. Esta virtude chámase Xustiza. O home bo, o "Ideal", é un home xusto, é o que ten esas catro virtudes.
No home aparece a maldade cando se altera a orde das ALmas, cando se deixa gobernar pola alma concupiscible ou irascible. Ahí é cando aparece a inxustiza e a maldade.
Platón, como seu mestre Sócrates, tamén realcionaba a sabiduria coa ética. Eso chamáse Intelectualismo moral. Pero o concebía de un xeito un pouco diferente.
Mentres que para Sócrates o home bo era un home sabio, para Platón un home bo era un home xusto, e un home xusto será un home sabio.
Para Platón, a sabiduría non era condición necesarea e sufiente para alcanzar a bondade. Podemos dicir que o intelectualismo moral de Sócrates é extremo, radical. Hay unha identificación absoluta entre sabiduría e bondade. En cambio, para Platón a sabiduría é condición necesaria, pero non suficiente para que o home alcance a bondade. Faise necesario que sexa xusto tamén.
O de Platón segue sendo intelectualismo moral, porque de algún xeito só os sabios poden ser bos, pero matizado, pois tamén deben ser xustos. É un intelectualismo moral no tan radical como o de Sócrates.